In december 2010 kreeg ik van manlief voor mijn verjaardag schildersgerief. Een ezel, verf, palletjes en doek. Hij had me reeds meerdere malen horen zeggen dat ik zin had om te gaan schilderen om zo de rustige stille wintermaanden een beetje aangenamer door te brengen. Nu kon ik er dus niet meer omheen. Het materiaal was nu in huis, geen excuses meer. En dus heb ik mij op een avondje voor "mijn ezel" gezet en ben er maar aan begonnen. Niet zo'n klein fijn prutswerkje, meteen in het groot, om gelijk goed te beginnen! ;0))
Het zal een portret worden van mijn petekindje Leen met haar poes Minoush. Als we einde december naar België gingen voor de feestdagen kon ik het gelijk mee nemen als cadeau. Voor een allereerste schilderij was dit, naar mijn mening reeds goed gelukt! De poes vond ik makkelijker dan het gezichtje van Leen. Mensen schilderen is niet makkelijk, dat moet namelijk perfect zijn he! Bij dieren mag er al eens een haartje verkeerd liggen. Maar, zo gezegd zo gedaan, het schilderij ging mee naar België, en ze waren er heeeeel blij mee! En ze hadden gelukkig ook meteen herkend wie er op stond!! :0))
