De tuinman!

 Als het lekker weer is zitten we buiten te kleien! Het is een heerlijk plekje en dus genieten als we zo een namiddagje in het zonnetje zitten! Zo ook die keer toen ik mijn tuinman gemaakt heb.

 Ik had een mooi stuk hout gevonden toen we in de winter de bomen in de tuin omgehakt hebben. Ik had dat stuk opzij gezet om er ooit eens iets mee te gaan doen. En nu was het moment daar om mijn eigen tuinman tot leven te roepen!! Je weet maar nooit he?!

 Ik heb zijn lijf en hoofdje en de voetjes geboetseerd in die bruine klei. Niet geglazuurd, gewoon zo gebakken. Het mag een beetje ruwer zijn voor zo'n stoere tuinman! In zijn armpjes ga ik stro steken, dan kunnen de oorwormpjes en pissebedden er ook bij terecht!

 Voila, mijn poppetje staat met schoentjes en al klaar om de oven in te gaan! Lekker bakken he ventje!

En hier heeft hij zijn broekje aan! Enkel het stro moet nog in de mouwtjes en klaar is ... ja Kees he  ;0)) Is ie niet schattig?? Maar tot nu toe heeft hij nog niet veel tuinarbeid verricht! Hij heeft me enkel nog maar blij gemaakt met zijn aanwezigheid  ;0)) Voorlopig is dat wel genoeg!

Meet Ducky!!

Dit is Ducky, mijn eendje! Een van mijn eerste werkjes in klei, en voor mijn part één van de toppers  ;0)) Mijn "juf" had er zo een reeks gemaakt om te verkopen en ik vond ze zo geweldig dat ik ze nagemaakt heb. Met haar toestemming natuurlijk he!

 En dat hoedje daarnaast, daarvoor vond ik inspiratie in de hoed van de eend, die ook zo'n leuk bloemetje heeft vooraan! Ik wil het hoedje tegen de muur gaan ophangen. Beiden werden gemaakt in Spaanse bruine klei die fantastisch goed bewerkbaar is! Mijn favoriete materiaal!

Hier gaan ze net de oven in (u herkent ongetwijfeld ook mr schildpad op de voorgrond!). Dit is een oven in een oude ton, die op gas verwarmd wordt tot wel 1800 gr celcius!! Heel warm!!

                                       

En als de oven dan open gaat ziet alles er roodgloeiend uit! Vooral niet met de blote handjes uit de oven halen dus!!!

 Met een tang worden ze voorzichtig uit de oven gehaald en in een bad met stro en houtkrullen gelegd voor een mooi effect op het glazuur. Dat zorgt ook voor de mooie kleuren!!

 Maar ... altijd afwachten wat het wordt! Het is steeds een verrassing als ze uit dat "krullenbad" komen!

Maar in dit geval ben ik toch weer heel tevreden van het resultaat! Mijn Ducky ziet er stralend uit! Echte herfstkleuren! Hij krijgt zeker een ereplaatsje in huis!

 En ook mijn hoedje is me prima bevallen! Hij hangt mooi tegen de muur. Net of iemand hem net van zijn hoofd genomen heeft en daar over de haak gegooid! En dat was de bedoeling, een "natuurlijke flow" in de rand van de hoed krijgen.  Alweer een "happy knutselaar"  ;0))

Brutus!!!

Aan deze stier hangt een mooi verhaaltje vast! We gingen een keer naar een prijskamp van Charollaisrunderen in Luzy, een dorpje op ongeveer 20 km van ons vandaan. Daar kwamen we oog in oog te staan met deze kanjer! Een prachtige stier, die de wedstrijd natuurlijk overtuigend gewonnen heeft! U ziet hem bovenaan op de foto met naast zich zijn 3 al even geweldige "zonen"! Opvolging verzekerd dus! Het "beestje" had een schofthoogte van 1m80!!! De boer had hem vast aan een simpel touwtje dat bevestigd was aan de lederen lap op zijn snoet! Echt bangelijk! We stonden er nogal redelijk dicht bij om foto's te maken! Serieus onder de indruk van deze kerel. Deze jongen moest ik dus schilderen! En toen ik voor de zoveelste keer mijn flash van mijn camera liet afgaan keek hij me recht in de ogen! Ik denk niet dat hij het zo op de pers begrepen had ;0))

.Maar het mooie verhaal gaat nog verder. Op een dag kwamen er een stel Amerikanen in ons restaurant eten. Die man was altijd Formule 1 piloot geweest en had dus voor zijn werk vaak in de buurt van Francorchamps verbleven. Zijn zoon was daar verliefd geworden op een Belgisch meisje, en ging daar nu mee trouwen. Dus het echtpaar was geland in het Zuiden van Frankrijk, en nu met de auto op weg naar de Champagnestreek waar zij een kasteel afgehuurd hadden voor de huwelijksplechtigheid van zoon lief. En ze kwamen hier op die dag 's middags een hapje eten. Ze merkten meteen op dat ik, net als hen, gek van koeien was. Zelf woonden ze in Oklahoma, Amerika. Een landbouwstreek waar ook veel aan rundveeteelt gedaan wordt. En dus kozen ze deze jongen uit om met hen mee naar Amerika te vliegen! Het schilderij van mijn "Brutus" is mee het vliegtuig naar Oklahoma opgegaan en hangt daar nu in de woonkamer. Ik vind dit zo'n grappig idee! Heb de ganse dag al glimlachend rondgelopen! Een schilderij van mij! In Amerika! Zot gedacht! Maar wel een fijn gedacht! Ik ben gelukkig, en ik hoop dat zij met mijn "Brutus" ook nog lang gelukkig zullen zijn! Fijne herinnering!

Ode aan mijn lieve vader.

Een beeld dat ik gemaakt heb op 21 maart 2011, de verjaardag van mijn vader. Een echt lentekind. Hij is in 2002 overleden. De plaats waar ik dit gemaakt heb: bij een vriendin boven op een berg, heel dicht bij mijn vader, volgens mij. Het was gewoon een stralend zonnige dag in maart, we konden buiten zitten kleien, zo lekker was het. En dan boven op een berg...... ik voelde me plots zo met hem verbonden. Ik heb gewoon mijn handen "de vrije loop" gegeven en dit was hiervan het eindresultaat. Heel emotionele dag, maar met een geweldig resultaat vind ik! Het kunstwerk staat bij mijn moeder op de schouw, naast de foto van mijn overleden vader. Ik mis hem elke dag! x

De schildpad!

 Deze mooie schildpad heb ik gemaakt voor een neefje die zijn plechtige communie deed! Hij is een natuur- en wetenschapsfan, en dus geintereseerd in de dierenwereld!

 Het kopje zit los in het schild en kan dus heen en weer bewegen. Net zoals die hondjes die je vroeger nogal eens aantrof op de achterbank van auto's. Ik vind hem zelf keischattig! En hij moest nog gebakken worden!

Natuurlijk, met de glazuur moet je altijd afwachten wat het resultaat wordt! Maar in dit geval kan ik niet anders dan tevreden zijn! De kleuren zijn goed uitgekomen. Misschien had de nadruk ietsje meer op de vlekjes op het schild mogen liggen, maar al bij al ben ik toch weer een tevreden mens! En mijn neefje ook!

De eerste Charollais-stier!

De streek waar ik woon staat bekend om zijn vermaarde Charollais-runderen.Maar liefst 80% van de bevolking van onze provincie leeft van de teelt van deze prachtige runderen. Sinds de eerste dag dat ik hier woon ben ik verliefd geworden op deze beesten. Ze hebben een prachtige kop, veel mimiek! Een plezier om ze te schilderen. En dus zal u nog regelmatig één van die beestjes de revue zien passeren, want er zijn er zo al flink wat "in mijn penseeltjes gekropen". Dit was de allereerste! Een ware ontdekkingstocht dus! Maar, al bij al vond ik hem weer best geslaagd! Mooiste compliment was dat de boer binnenkwam in ons restaurant, het schilderij zag hangen,  en meteen zijn stier er in herkende! Dat is echt fijn om te horen! Op naar meer moois om te ontdekken!

Tijgerlelie

Eén van mijn nichtjes noemt zichzelf als nickname tijgerlelie. En dus leek dit mij wel een leuk verjaardagscadeautje voor haar. Foto gevonden op internet. Niet makkelijk met al die streepjes en verschillende kleuren en weerkaatsingen in het water, maar ik ben wel tevreden van het resultaat! En zij was er ook superblij mee, dus.... opdracht geslaagd! Het hangt nu in haar slaapkamer  ;0))

Venetiaanse Gondels

 Elk jaar met Valentijn kiezen we voor het menu een speciaal thema, en ook het ganse restaurant wordt dan in dit thema ondergedompeld. In Februari 2011 kozen we als thema, "Romance a Venice". Hier voor heb ik zelf Venetiaanse gondels gemaakt in klei om die dan nadien met verf zwart te spuiten.

 De gondeltjes werden op tafel gezet als menu-houders. Ik had menu kaartjes gemaakt met gondeliers op, en zo leek het net alsof zij over de tafel vaarden met hun gondels! Ook het voorgerecht was een gondeltje van tomaat en mozarella! Het was een echt succes dat weekend! Opdracht geslaagd!

En ook nu nog doen de gondeltjes dienst als decoratie op ons terras! Ik heb stof gekocht om overal te draperen, en aan de gondeltjes heb ik vlaggetjes gemaakt! Heel mooi om zien als de wind er in speelt, of als de zon de kleuren doe schitteren!

Mijn allereerste werkje, in december 2010

 In december 2010 kreeg ik van manlief voor mijn verjaardag schildersgerief. Een ezel, verf, palletjes en doek. Hij had me reeds meerdere malen horen zeggen dat ik zin had om te gaan schilderen om zo de rustige stille wintermaanden een beetje aangenamer door te brengen. Nu kon ik er dus niet meer omheen. Het materiaal was nu in huis, geen excuses meer. En dus heb ik mij op een avondje voor "mijn ezel" gezet en ben er maar aan begonnen. Niet zo'n klein fijn prutswerkje, meteen in het groot, om gelijk goed te beginnen! ;0))

Het zal een portret worden van mijn petekindje Leen met haar poes Minoush. Als we einde december naar België gingen voor de feestdagen kon ik het gelijk mee nemen als cadeau. Voor een allereerste schilderij was dit, naar mijn mening reeds goed gelukt! De poes vond ik makkelijker dan het gezichtje van Leen. Mensen schilderen is niet makkelijk, dat moet namelijk perfect zijn he! Bij dieren mag er al eens een haartje verkeerd liggen. Maar, zo gezegd zo gedaan, het schilderij ging mee naar België, en ze waren er heeeeel blij mee! En ze hadden gelukkig ook meteen herkend wie er op stond!!  :0))